9 oktober

zondag 9 oktober, houd het dan nooit op,die teleurstelling iedere keer weer.ik ging vanavond naar je toe met goede hoop gezien de berichten vanmorgen,en dan moet ik vervolgens weer van een verpleegster horen dat ze de slaapmedicatie weer verhoogd hebben omdat de druk in je hoofd weer omhoog ging.terug bij af zei ze zelfs.steek maar meteen een mes in mijn hart dacht ik.verdomme ..ik ben boos,boos op de huisarts,op de psycholoog op de neurochirurg op mezelf en iedereen die niet heeft gezien wat er met je aan de hand was. het is weer grijs en grauw en het regent,het ziet er buiten zo uit zoals ik me voel.ik denk dat zelfs jij begrijpt dat het nu moeilijk is om positief te zijn,ik probeer het wel maar ik krijg iedere keer weer een klap in mijn gezicht.en ik mis je,wij missen je...