8 oktober

zaterdag 8 oktober, weer een slechte nacht achter de rug,ik kan moeilijk in slaap komen ondanks dat ik ontzettend moe ben.ik loop heel de dag te geeuwen en kan me moeilijk concentreren.vandaag ben ik met pa en ma en pat bij je geweest.we zijn naar de familiekamer gegaan en hebben pat weer een tekening voor je laten maken.ik ging eerst met ma naar binnen.het viel me meteen op dat je meer overeind zat en ma zag dat je handen anders lagen.ik vond je gezicht behoorlijk blauw,en terwijl ik naar je keek en je hand vasthield zag ik ineens je oogleden trillen,ik schrok ervan.de verpleegster kwam erbij en ze zei dat ze dat al eerder had gezien.ook probeerde je lichaam zelf te hoesten wat natuurlijk niet gaat aan de beademing.de verpleegster heeft je mond schoongemaakt en een schoon slangetje aan het beademingsbuisje gedaan.ik had zelf het idee dat ik je duim wat voelde bewegen toen ik je hand vasthield maar misschien wilde ik dat wel voelen.op een gegeven moment heb ik ma pat laten halen.hij heeft bij je gekeken en de nieuwe tekening opgehangen,dit keer heeft hij een tekening gemaakt waar jij in een bed ligt en ik ernaast sta,we hebben allebei een glimlach op onze mond,hoe anders dan de realiteit maar toch ben ik blij dat hij het zo ziet.hij heeft nog even over je arm gewreven en je gedag gezegd.