7 oktober

vrijdag 7 oktober, gisteren een gesprek gehad in het ZH.we hebben inmiddels al moeilijke dagen achter de rug maar maandag komt er nog 1.maandag gaan ze proberen om je bij te brengen.ze willen weten hoeveel schade je hebt opgelopen van het hele verhaal van de afgelopen week.ergens wil ik het heel graag weten en aan de andere kant ben ik zo bang voor wat ze gaan zeggen.net als bij alle andere gesprekken die ik gehad heb kunnen ze ook nu weer niets zeggen over wat er gaat gebeuren.ik hou mijn hart vast.ik hoop dat ik maandag mijn gedachten even kan verzetten.ik wil er nu niet eens aan denken. er zijn steeds meer mensen die weten wat er aan de hand is.ik heb zelf niet de behoefte gehad om het aan iedereen te vertellen,maar we zijn niet allemaal hetzelfde he.soms hoor of zie ik iets waarvan ik denk 'ik ben blij dat je er niets vanaf weet'.dat wetende is het enige wat me nu op de been houd.het feit dat jij (hopelijk) niet hebt geweten dat het ineens zo slecht met je ging.je weet in ieder geval niets over de operatie en alles wat ze in de ic hebben gedaan. in de tussentijd ben ik verder gegaan waar we aan begonnen waren,ik heb inmiddels de keuken geverfd en ben aan de hal begonnen in de kleur waar we het over gehad hebben.gek genoeg voel ik me er goed bij om dit nu te doen,ik kan er niet mee stoppen ondanks dat ik hartstikke vermoeid ben.pat is gister naar judo geweest en hij doet het zo goed.hij mag een groepje verder.we doen ons uiterste best en ik hoop dat je trots bent op ons.