donderdag 27 september,
Moe,moeier...pff vermoeiend.
En Jaco is ook behoorlijk moe..
Nog 2 keer radiotherapie en dan is het voorbij.Tot nu toe mogen we niet klagen over hoe
het hem is vergaan.Helaas is hij qua geheugen en cognitief wel weer achteruit gegaan.
Ze hadden ons dit in het Daniel den hoed wel vooraf gezegd.Het zou kunnen dat dit weer
hersteld zoals het voor de bestraling was maar het kan ook zo zijn dat het meer blijvend is.
Dat risico moesten we nemen.Vanmorgen wist hij niet aan de taxi te vertellen hoe onze straat
heet.Toch maar een briefje maken en meegeven.
Als hij weer wat opgeknapt is dan moet hij weer terug naar rijndam.Waarschijnlijk zijn we dan nog tot eind van het jaar bezig en dan wordt er een plan getrokken.
27-09-2012
18-09-2012
18 september
dinsdag 18 september,
vandaag even proberen om niet te negatief te denken.
Dankbaar zijn voor:
mijn eigen gezondheid en dat van patrick.
mijn geweldige familie die me heel dierbaar is.
mijn mooie en lieve dieren die me warmte geven.
de gift van mijn lieve oma.
de gratis tafel van de buren.
de pizza van domino's die deze week in de aanbieding is.
de foldertjes met goeie aanbiedingen.
elke dag die we als gezin door mogen brengen.
het feit dat patrick bijna mag afzwemmen (Jahoe geen nieuwe kaart meer)
elke dag in september dat het niet regent.
de super prestatie die patrick op school levert (nu al extra rekenboekjes)
het gegeven dat de jongens bijna te groot zijn voor sinterklaas (die verrekte decembermaand)
vandaag even proberen om niet te negatief te denken.
Dankbaar zijn voor:
mijn eigen gezondheid en dat van patrick.
mijn geweldige familie die me heel dierbaar is.
mijn mooie en lieve dieren die me warmte geven.
de gift van mijn lieve oma.
de gratis tafel van de buren.
de pizza van domino's die deze week in de aanbieding is.
de foldertjes met goeie aanbiedingen.
elke dag die we als gezin door mogen brengen.
het feit dat patrick bijna mag afzwemmen (Jahoe geen nieuwe kaart meer)
elke dag in september dat het niet regent.
de super prestatie die patrick op school levert (nu al extra rekenboekjes)
het gegeven dat de jongens bijna te groot zijn voor sinterklaas (die verrekte decembermaand)
11-09-2012
11 september
Dinsdag 11 september,
Is mijn haar al aan het uitvallen vraagt jaco vanmorgen,en verrek,het was me gister nog niet opgevallen maar precies waar het litteken zit word het haar wel erg dun.Vanavond pak ik de tondeuse en dan maken we het kort.
De dagen lijken voorbij te vliegen zonder dat ik het echt besef.Je staat op je doet je ding maar het lijkt elke dag zwaarder te worden.Want juist als je het minder druk hebt,als er zicht komt op het (voorlopig) eind van ziekenhuisbezoeken en revalidatie dan begin je te voelen wat het afgelopen jaar met je heeft gedaan.Stuk van binnen en je weet dat het nooit meer heelt.
Je lichaam doet zeer en je kan niet slapen ook al ben je moe.
In het begin ben je zo bezig met de situatie,het heen en weer naar het ziekenhuis,overal rekening mee houden,je zoon troosten en hoop houden.Nu lijkt het alsof we een beetje grip krijgen op deze situatie en zijn we bezig om ons hoofd boven water te houden.Iedere dag een mengeling van acceptatie en rouw,van genieten van het leven en liever niet meer opstaan.Nu is het wachten op nog een wonder.
Is mijn haar al aan het uitvallen vraagt jaco vanmorgen,en verrek,het was me gister nog niet opgevallen maar precies waar het litteken zit word het haar wel erg dun.Vanavond pak ik de tondeuse en dan maken we het kort.
De dagen lijken voorbij te vliegen zonder dat ik het echt besef.Je staat op je doet je ding maar het lijkt elke dag zwaarder te worden.Want juist als je het minder druk hebt,als er zicht komt op het (voorlopig) eind van ziekenhuisbezoeken en revalidatie dan begin je te voelen wat het afgelopen jaar met je heeft gedaan.Stuk van binnen en je weet dat het nooit meer heelt.
Je lichaam doet zeer en je kan niet slapen ook al ben je moe.
In het begin ben je zo bezig met de situatie,het heen en weer naar het ziekenhuis,overal rekening mee houden,je zoon troosten en hoop houden.Nu lijkt het alsof we een beetje grip krijgen op deze situatie en zijn we bezig om ons hoofd boven water te houden.Iedere dag een mengeling van acceptatie en rouw,van genieten van het leven en liever niet meer opstaan.Nu is het wachten op nog een wonder.
01-09-2012
01 september
1 september 2012,
Terwijl ik het intik denk ik wacht even ..1 september,vandaag is het een jaar geleden dat ik te horen kreeg dat je tijdens het werk niet lekker was geworden en naar het ziekenhuis was gebracht,en die middag hoorde ik dat je een tumor in je hoofd hebt.Wat hebben we inmiddels meegemaakt,3 operaties,2 maanden in het ziekenhuis waarvan 5 en een halve week op de intensive care,2 en een halve week kunstmatig in coma gehouden,2 maanden klinisch revalideren en inmiddels 1 week radiotherapie en voorlopig nog niet klaar met revalideren.Heel wat he in 1 jaar.
Vandaag de auto verkocht.Dat was wel even slikken.Het is zo'n raar gezicht die lege carport.En het is niet alleen dat je je auto kwijt bent maar ook een stukje vrijheid,en het was symbolisch gezien het eerste wat we verliezen.Op jaco zijn gezondheid en persoonlijkheid na dan.Het was een moeilijke beslissing maar wel snel genomen.Want zo valt er wel een stukje kosten weg.En we hebben er nog wel wat voor kunnen krijgen dus kunnen we weer even vooruit,voorlopig blijven we dus nog even zitten.
Ja ik ben dus weer aan het bloggen,want ik kwam er ineens achter dat ik dit niet voor vrienden of familie doe maar voor mezelf en lotgenoten,en voor mezelf kan ik maar beter zo eerlijk mogelijk zijn en voor lotgenoten ook,zo weten jullie ook hoe het kan gaan.Nu hebben wij wel een heel uitzonderlijk geval meegemaakt dus maak je niet teveel zorgen.Ik heb toen jaco net in het ziekenhuis lag ook veel gezocht op internet,en qua blogs kon ik niet veel vinden.Maar wat ik kon vinden heb ik goed doorgelezen en gek genoeg heeft me dat toen wel gesteund.Mocht je een lotgenoot zijn en je wil graag met iemand praten dan mag je contact met me opnemen.
Terwijl ik het intik denk ik wacht even ..1 september,vandaag is het een jaar geleden dat ik te horen kreeg dat je tijdens het werk niet lekker was geworden en naar het ziekenhuis was gebracht,en die middag hoorde ik dat je een tumor in je hoofd hebt.Wat hebben we inmiddels meegemaakt,3 operaties,2 maanden in het ziekenhuis waarvan 5 en een halve week op de intensive care,2 en een halve week kunstmatig in coma gehouden,2 maanden klinisch revalideren en inmiddels 1 week radiotherapie en voorlopig nog niet klaar met revalideren.Heel wat he in 1 jaar.
Vandaag de auto verkocht.Dat was wel even slikken.Het is zo'n raar gezicht die lege carport.En het is niet alleen dat je je auto kwijt bent maar ook een stukje vrijheid,en het was symbolisch gezien het eerste wat we verliezen.Op jaco zijn gezondheid en persoonlijkheid na dan.Het was een moeilijke beslissing maar wel snel genomen.Want zo valt er wel een stukje kosten weg.En we hebben er nog wel wat voor kunnen krijgen dus kunnen we weer even vooruit,voorlopig blijven we dus nog even zitten.
Ja ik ben dus weer aan het bloggen,want ik kwam er ineens achter dat ik dit niet voor vrienden of familie doe maar voor mezelf en lotgenoten,en voor mezelf kan ik maar beter zo eerlijk mogelijk zijn en voor lotgenoten ook,zo weten jullie ook hoe het kan gaan.Nu hebben wij wel een heel uitzonderlijk geval meegemaakt dus maak je niet teveel zorgen.Ik heb toen jaco net in het ziekenhuis lag ook veel gezocht op internet,en qua blogs kon ik niet veel vinden.Maar wat ik kon vinden heb ik goed doorgelezen en gek genoeg heeft me dat toen wel gesteund.Mocht je een lotgenoot zijn en je wil graag met iemand praten dan mag je contact met me opnemen.
Abonneren op:
Posts (Atom)