15 oktober

Zaterdag 15 oktober, vanmiddag met pa en ma bij je geweest,patje was er ook bij.rumoerig loopt hij het ziekenhuis in en de gang van de ic op maar zodra hij naast je staat is hij heel anders,voorzichtiger en hij fluistert ook zelfs als opa wel gewoon praat.ik sta buiten het hokje naar hem te kijken terwijl hij over je arm heen wrijft,en terwijl het inmiddels na meer dan twee weken enigzins begint te wennen om jou zo te zien is dit weer een ander tafereel.als moeder breekt je hart je kind zo te zien.hij houdt zich groot maar ik zie dat hij het er moeilijk mee heeft.als hij thuis is is hij meer afgeleid door andere dingen en denkt hij niet constant aan jou zoals ik dat doe.kinderen van die leeftijd kunnen dat even uitschakelen er even niet aan denken.denkt aan het hier en nu,zegt dan af en toe ik mis papa zo maar is gelukkig nog niet bezig met wat er allemaal kan gebeuren.het eerste wat ik altijd doe als ik binnen kom is naar je gezicht kijken en dan vervolgens naar de monitor naar de icp.en ondanks dat ons vertelt is hier niet al te veel aandacht aan te besteden,het blijft toch een aandachttrekker dat paarse lijntje.vandaag stond er een mooi getal naast dat lijntje,lager dan ik tot nu toe heb gezien.durf ik nu toch weer licht positief te zijn,ja..ik moet wel,anders is dit niet vol te houden.